τσήτα

(I)

και τσίτα, η, Ν

1. ξύλινος πήχυς

2. κομμάτι ξύλου με το οποίο κρατείται κάτι τεντωμένο

3. ξύλινο, διχαλωτό υποστήριγμα τών σταφυλοφόρων κλαδιών αμπελιού

4. διακοσμητική ταινία που ράβεται στον ποδόγυρο, αλλ. φάσα

5. καρφοβελόνα

6. κόσκινο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σήτα «κόσκινο» (για την τροπή τού -σ- σε τσ- πρβλ. κό-τσ-υφας < κό-σσ-υφος)].

————————

(II)

και τσίτα Ν

επίρρ.

1. τεντωμένα, τσητωτά

2. στρυμωχτά

3. φρ. «τσήτα τσήτα» — μόλις και μετά βίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. τσήτα (Ι) ως επίρρ.].